De teller op onze site is onverbiddelijk: over minder dan 3 weken staan we weer op Schiphol. Nou lijkt 3 weken nog een behoorlijk lange tijd, maar voor ons, met 15 weken reizen achter de rug, voelt het alsof we overmorgen al op het vliegtuig moeten stappen :-(. We merken ook dat we een beetje het idee hebben van “Wat zullen we eens gaan doen de laatste dagen”. Daar komt bij dat we net twee wisselvallige dagen in Cairns achter de rug hebben en vandaag ook de ene regenbui na de andere hebben gehad, wat niet echt handig is in een omgeving waar alles gericht is op buitenactiviteiten. We hadden ons dat vooraf niet zo gerealiseerd, maar als het hier een keer regent loop je er vanzelf tegenaan. We hebben vandaag dus maar zo goed en kwaad mogelijk de verschillende watervallen in de buurt bekeken. Voordeel van de huidige natte periode is dat deze allemaal meer dan voldoende water hebben ;-).
Gelukkig belooft het weerbericht voor morgen (of anders overmorgen) een zonnige dag, dus we gaan nog wat wandelen en daarna kijken of we nog wat strandpret kunnen beleven. De watertemperatuur hangt hier nog altijd rond de 26 graden, dus daar moeten we maar van genieten nu het nog kan. Ik weet zeker dat wij, maar vooral ook de kinderen, daar nog met veel heimwee aan terug zullen denken als we deze zomer weer in de koude Noordzee liggen.
Cairns was overigens een heel stuk groter geworden dan we ons van 2002 herinnerden. Het is wel nog steeds een gezellige en energieke stad, waarbij vooral de vele backpackers beeldbepalend zijn. We hadden eigenlijk gepland om veel in en bij het water te liggen (er is een mooie swimming lagoon aan de boulevard en anders heb je ten noorden van de stad nog een aantal prachtige stranden), maar in plaats daarvan hebben we de stad bekeken, gewinkeld en een broodnodig bezoek aan de kapper gebracht. Luxe kampeerders als we zijn, hebben we in verband met het natte weer ook de tent in de auto laten liggen en een appartement gezocht. We kwamen terecht in Koala Court Appartments. Lekker ruim, maar verder een grote stap terug ten opzichte van onze accommodatie in Port Douglas, niet in de laatste plaats door de vloeren, waarvan je voeten op de een of andere manier viezer werden dan van het trottoir buiten.
Inmiddels zitten we voor de tweede nacht in een cabin in Innisfail. Over dit stadje valt niet zoveel te zeggen, behalve dat het de op één na natste stad van Australië is. Misschien op dit moment dus niet zo’n goede verblijfplaats ;-). Morgen verkassen we dus weer, waarschijnlijk weer wat omhoog.

Zoals jullie waarschijnlijk al hadden opgemaakt uit onze vorige post hebben we het erg naar ons zin in Port Douglas. We zouden hier 3 dagen blijven, maar 3 dagen werden 4 dagen, 4 dagen werden 5 dagen en vannacht was alweer onze 6de nacht hier! Vandaag is het echter tijd om te gaan. We zijn inmiddels druk aan het inpakken en zometeen gaan we richting Cairns rijden. Eigenlijk zouden we nog een uitstapje naar Cooktown maken, maar het regent daar momenteel en daarnaast moeten we natuurlijk ook nog iets over houden om te doen hebben wanneer we hier over een paar jaar weer terug komen ;-).
We hebben onze tijd hier overigens aardig weten te vullen. De eerste dagen hebben we redelijk rustig aan gedaan, maar daarna zijn we behoorlijk actief geweest. Zo zijn we onder andere gaan wandelen bij Mossman Gorge, een kloof in het zuidelijke deel van Daintree National Park. Hier was een mooie boardwalk waar Gert-Jan vele foto’s heeft gemaakt, maar mijn favorieten zijn toch wel die van Ilse en Laura aan het turnen aan de kabels van de hangbrug.

Afgelopen zondag zijn We bij het plaatselijke Wildlife Park geweest, Wildlife Habitat, om te gaan ontbijten met de vogels. Dit was een erg leuk begin van onze zondag. Wildlife Habitat is een niet al te groot park waar ze verschillende natuurlijke leefomgevingen uit deze streek hebben nagebouwd. In het restaurantgedeelte waren wat vogels en verzorgers neergestreken en daartussen kon je dus ontbijten. Het ontbijten met de vogels was even wennen, vooral voor Dennis, maar uiteindelijk zat ook hij lekker te eten. Het hoogtepunt voor de kinderen was toch wel het voeren en aaien van de kangaroes. Ze zijn hier erg lang zoet mee geweest. Zelfs Dennis kreeg plezier in het voeren van de kangaroes. Het uit de hand laten eten van de opdringerige eenden was nog wel een beetje te eng voor de kinderen. Een ander mooi onderdeel was het regenwoud met heel veel vogels, inclusief de met uitsterven bedreigde cassowary. Ze hadden ook koala’s, maar hun leefomgeving was een beetje karig nagemaakt. Maar goed, ze hebben ook alleen een boom met eucalyptusbladeren nodig. In het wild zijn de koala’s veel leuker en bovendien zagen we ze in het wild ook nog van dichterbij :=). Het leuke is ook dat het ticket 3 dagen geldig is. We zijn gisteren aan het einde van de dag nog even terug geweest om kangaroes te voeren en extra foto’s te maken. GJ heeft toen ook eindelijk uitgebreid de Echidna kunnen bestuderen. Dit dier zat alle andere keren dat we in een dierentuin waren te slapen op een lastig zichtbare plaats. In het wild hebben we het twee keer gezien, één keer moeilijk zichtbaar in de bosjes bij Cradle Lake en de andere keer langs de weg, zodat GJ ook niet goed kon kijken. Hij was daar inmiddels behoorlijk gefrustreerd over ;-).
Zondag zijn we ook nog naar de Sunday Markets in Port Douglas geweest. Op deze markt geen eten, zoals in Darwin, mar wel heel veel snuisterijen in allerlei leuke kraampjes. Het was er erg gezellig en de setting, vlakbij het strand en toch in het centrum van het stadje, is ook erg leuk. Maandag en dinsdag zijn we naar Cape Tribulation geweest. We moesten met de kabelferry de Daintree rivier oversteken en vanuit daar kun je door het park rijden. Hier en daar leuke korte wandelingen en er is ook heel veel accommodatie en cafeetjes. Het seizoen is nog niet helemaal begonnen, niet alles is al open. Dit maakt het relatief rustig in het park. Het park zelf is een enorm mooi regenwoud bestaande uit heel veel verschillende flora. Helaas hebben we niet heel veel fauna gezien. Alhoewel we heel vaak gewaarschuwd werden voor mogelijk overstekende casowari, hebben we er tot grote teleurstelling van GJ, geen gezien in het wild. Wel hebben we een hele grote blauwe vlinder gezien.
Maandagmiddag hebben we een krokodillencruise gemaakt. We hebben er 3 gezien, een vrouwtje van 2,5 meter lang, een jonkie van ongeveer 75 cm lang en een heel kleintje van 25 cm. Een mannetje van 4 meter hebben we alleen door de verrekijker gezien. Hij dook onder en kwam helaas niet meer boven. Krokodillen kunnen maximaal 2 uur onder water blijven. Volgens onze gids deed deze dat zelden, maar we hebben het beestje niet meer gezien. De kinderen vonden de boottocht en vooral het bijbehorende kijken door de verrekijkers erg leuk. Dennis zag in elke boomstam een krokodil en heeft er naar zijn volle overtuiging wel 10 gezien!
Gisterennacht heeft het hier flink geregend en gisteren in het Daintree National park hebben we ook een paar kleinere buitjes gehad. Laten we hopen dat het weer een beetje droog blijft de komende dagen, want we willen gaan kamperen in Cairns. We zijn echter wel mooi weer kampeerders, vooral na deze luxe week, dus we laten jullie wel weten hoe dat uitpakt. De dag is vandaag in ieder geval begonnen met een mooie blauwe lucht. Zometeen dus eerst nog even zwemmen voor we vertrekken!

Eergisteren zijn we in Port Douglas aangekomen en daarmee is ons rondje Australië bijna compleet. Dat is maar goed ook, want ook onze nieuwe auto, die we met 3000 km op de teller in Adelaide hebben opgehaald, loopt alweer hardnekkig te klagen dat ie geserviced wil worden. Hij moet het echter nog maar even volhouden, want we hebben nog zo’n 4 weken en 2500 km te gaan voor we in Brisbane zijn.
Port Douglas is een toeristisch plaatsje op de rand van het regenwoud van Daintree en Cape Tribulation. We zijn hier in 2002 ook geweest, maar sindsdien zijn er ongeveer 50 resorts bijgebouwd. Vorige keer zaten we in een goedkoop motelletje in wat nu het commerciële centrum van het dorp is. We hebben nog niet gekeken of het er nog is, maar de prijzen zullen sowieso wel wat zijn aangepast! Het leuke is wel dat het stadje zijn relaxte, laid back karakter heeft weten te behouden. Geen schreeuwerige neonreclames hier, maar wel veel gezellige barretjes met houten veranda’s, koffietentjes en kleine winkeltjes. Australië beleeft de koudste meimaand is 60 jaar (hebben wij weer!), maar hier is het overdag een graad of 28, hoewel het ‘s nachts wel afkoelt tot een graad of 18. De eerste dikke truien zijn dan ook al gesignaleerd :-)!
We zitten hier in één van de vele nieuwe resorts, Central Plaza, in een ruim appartement met 2 slaapkamers en 2 badkamers, waarvan één met een grote jacuzzi, wat vooral door de kinderen erg gewaardeerd wordt. Het centrum en het strand liggen op loopafstand en er zit een mooi groot zwembad bij het complex. We kunnen deze plek dan ook absoluut aanraden aan iedereen die ook deze kant op wil komen ;-).
Na in een maand zo’n 13.000 km (ik heb het even nagekeken!) te hebben gereden, zijn we wel toe aan wat rust en Port Douglas is daar een uitstekende plaats voor. Gisteren en vandaag hebben we dan ook niet veel meer gedaan dan zwemmen in het zwembad hier, naar het strand gaan, het stadje verkennen en op het dakterras zitten met een biertje en wat lokale kaasjes. We merken dat de kinderen (en ook Johanna 🙂 ) ook wel aan wat rust toe zijn, dus het is wel even goed zo. Vanmiddag en / of morgen gaan we wat wandelingen in het Daintree regenwoud maken en verder staat er nog ontbijt met vogels en een boottocht met krokodillen op het programma.
Het is echt heel erg jammer dat deze fantastische plek zo lang vliegen van Nederland af ligt, want beter dan dit wordt het volgens mij niet. Aan de andere kant stonden we hier dan waarschijnlijk in de file tussen de andere Nederlanders en werden we elke avond wakker gehouden door dronken Engelsen. Ook voor economieën van de Garlic Belt is trouwens het maar goed dat je hier niet zomaar heen kunt vanuit Europa ;-).

Alweer twee dagen een lang stuk rijden (resp. 571 en 676 km per dag) achter de rug. Gisteren zijn we van Barkly Homestead naar Cloncurry gereden. Het was even zoeken naar een plekje om te overnachten. Allerlei mijnwerkers (om precies te zijn: mensen die reparatiewerk in de mijnen in deze omgeving uitvoeren) hebben de beste plekken ingepikt en we zijn een aantal campings en motels afgereden. Uiteindelijk hebben we een leuk “huisje” met maar liefst 3 slaapkamertjes gevonden. Stel je er niet te veel van voor, maar we hadden allemaal een bed. Om maar niet meer in het restaurant te hoeven eten hebben we onszelf getrakteerd op een uitgebreide zelfgemaakte broodmaaltijd (zalm, ham en kaas op bolletjes) met cup-a-soup uit de supermarkt. Als toetje ijs met perziken.
Vandaag zijn we via Normanton van Cloncurry naar Georgetown gereden en ook hier hebben we na enige moeite een erg verouderde cabin gescoord op misschien wel de slechtste camping die we deze reis gevonden hebben. De prijs is dan ook heel redelijk. In de cabin stond nog een elektrisch fornuis met een hittespiraal. Hier durfden we niet op te koken, dus hebben we ons eigen kookstelletje maar tevoorschijn gehaald. Onderweg hebben we trouwens, naast allerlei roadkill, zoals kangaroes, wallaby’s en grote hagedissen, ook veel roofvogels gezien zoals de wedge-tailed eagle en een soort valk, die al de roadkill aan het opeten waren. We hebben sowieso al enorm veel roofvogels gezien sinds we in de tropen zijn. We kunnen letterlijk niet naar boven kijken of we zien er wel één of meer vliegen. Dit schijnt te komen doordat er door de konijnenplaag en de hoeveelheid doodgereden dieren meer dan genoeg voedsel voor hen te vinden is.
De landschappen veranderen steeds en nu we in Queensland zitten is de omgeving nog groener en worden ook de bomen weer groter / hoger. Onderweg zien we goed dat we nog maar een paar weken in de droge tijd zitten. Hier en daar staat het water nog erg dicht bij de weg en zijn de borden Water on road nog niet weggehaald.
Deze avond hebben we besteed aan het zoeken naar een camping in Port Douglas. We wilden gaan kamperen, maar GJ heeft een heel leuk betaalbaar 4-sterren appartement voor 3 nachten gevonden. De foto’s zijn veelbelovend, dus we laten wel weten of het inderdaad zo paradijselijk is. Morgen dus nog de laatste 500 km. Dan hebben we het als het goed is gehad met de hele lange stukken rijden. We zitten dan op 1800 km van Brisbane met nog 4 weken te gaan, dus dat moet lukken!
De kinderen hebben overigens, zoals al eerder gezegd, weinig moeite met de lange afstanden rijden. Luisterboeken op de nintendo en Ipod en spelletjes op de Nintendo worden fanatiek gebruikt. Omdat huiswerk maken in een rijdende auto (we hebben nu vooral nog schrijfhuiswerk te doen) een beetje moeilijk is doen we dit na het eten in het huisje. Het kost soms wel wat moeite om Dennis aan de gang te krijgen, maar eenmaal aan de gang dan zijn de opgaven ook snel gemaakt.