Dit is alweer ons laatste bericht vanuit Nieuw-Zeeland, want over 6 uur worden we door een taxi opgepikt zodat we de vlucht van 7 uur naar Melbourne kunnen halen. Om 11 uur vliegen we vervolgens van daaruit door naar Launceston, op Tasmanië. Als het goed is komt ons volgende bericht dus daar vandaan. Eerder vandaag zijn we van Kaikoura naar Christchurch gereden en hebben daar onze auto ingeleverd met bijna 5900 km meer op de teller dan toen we hem kregen. Redelijk volgens onze verwachting dus. Nadat we de auto hadden ingeleverd zijn we alles weer in gaan pakken op een zodanige manier dat we het in een vliegtuig kunnen krijgen, een zeer frustrerend werkje, want we hebben ineens 2 tassen meer! Eén daarvan is de tent, dus dat mag, maar waar nou die andere extra tas vandaag komt??? We laten jullie nog wel weten hoeveel gewicht we bagagetechnisch zijn “aangekomen”.
Gisteren zijn we met de familie naar een kinderboerderij geweest, maar wel één in Kiwistijl. Er liep van alles door elkaar vrij rond en je mocht alle dieren voederen met het eten dat je bij de ingang had gekregen. Alleen wisten de dieren dat ook, dus werden de kinderen bijna omver gelopen door tientallen eenden, ganzen, pauwen, lama’s, varkens, kippen, een wallabee en zelfs een hert. Laura hield het nog het langst vol, maar toen een boven haar uit torende lama bijna haar hand op at, rende ook zij hard weg om net als de andere kinderen op een tafel te klimmen en van daaruit te kijken hoe de volwassenen het voer uitdeelden. Eenmaal van de schrik bekomen, hebben de kinderen nog wel een paar rondjes op een pony gereden, wat gelukkig weer een hoop goedmaakte.
Vanochtend hebben we voorlopig voor het laatst afscheid genomen van mijn ouders. Gelukkig kunnen ze ons straks vanuit huis volgen via deze website!

Vandaag zijn we van onze tijdelijke camping naar de top 10 camping 300 meter verderop verhuisd, waar we Bert en Ella hebben begroet. We hadden vooraf allerlei grote plannen gemaakt, maar daar is vooralsnog niet zoveel van terecht gekomen. Dat heeft enerzijds te maken met het weer (regenachtig) en anderzijds vinden we het stiekem ook wel lekker om even een paar dagen rustig aan te doen alvorens we aan ons grote Australië avontuur beginnen. We hebben vandaag dus uitgebreid (organisch) geluncht, gebarbecued en daartussenin nog een wandeling naar de punt van het Kaikoura schiereiland gemaakt, waar we bijna op een paar zeeleeuwen trapten (letterlijk!). Verder hebben we het dorp verkend, maar Kaikoura is toch vooral, zoals dat zo mooi heet in het Engels, een tourist trap, dus daar waren we snel mee klaar.
De term downtime is ook op een andere manier van toepassing op ons verblijf hier, want de top 10 camping waar we nu zitten heeft een eigen wireless afrekensysteem, waarvoor ik geen krediet heb. Enige uitleg is hier waarschijnlijk op z’n plaats. Op allerlei plaatsen in Nieuw-Zeeland, zoals campings, hotels, restaurants, café’s, fastfoodketens etc. is wifi Internet beschikbaar. Dit is echter nooit gratis, behalve bij de McDonalds, waar de snelheid meestal weer om te janken is. Om verbinding te krijgen moet je dus vooraf een x-aantal minuten kopen, waarvoor je meestal moet betalen met je creditcard, maar soms moet je ook bij een balie tegen betaling een code halen. Nu hebben diverse slimmeriken bedacht dat het er geld zit in het opzetten van een systeem waarbij je het gekochte Internetkrediet op meerdere plaatsen kunt gebruiken. Je koopt dan één keer een hoeveelheid tijd (b.v. 180 minuten) en kunt daarmee op verschillende plaatsen Internetten. Dit klinkt goed, maar er is meer dan één bedrijf dat dit idee heeft opgepakt, dus uiteindelijk hebben wij nu nog steeds bij minimaal 3 verschillende Internetafrekentoko’s krediet. De camping waar wij nu zitten werkt echter met geen van deze toko’s, maar met een eigen systeem, waarvoor je apart een code kunt kopen bij de receptie, tijdens openingstijden, dus niet op dit moment. De prijs is bovendien 50% hoger dan gebruikelijk (gebruikelijk is NZ$ 6 per uur, ruim 3€). Ik schrijf dit dus offline en sta in dubio of ik morgen naar onze “oude” camping ga, waar ik wel mijn reeds betaalde krediet kan gebruiken, of dat ik ergens koffie ga drinken waar je een half uur gratis Internet krijgt bij je bestelling. Naschrift: het is onze oude camping geworden :-).

Johanna: Ilse, Dennis en Laura waren vandaag zichtbaar blij weer bekende gezichten te zien, vooral Laura wilde even erg graag handje vasthouden en bij oma op schoot zitten. Ook opa en oma waren blij ons en de kinderen weer te zien en even de ervaringen te delen. Ons onderkomen voor de komende 2 nachten heeft, heel luxe, een TV met een goede ontvangst en Cartoon Network. Voor het eerst deze vakantie hebben de kinderen dan ook ongegeneerd TV zitten kijken. We hebben wel wat Disney films bij ons voor op de laptop maar deze hebben ze eigenlijk pas een paar keer gekeken als we ‘s avonds in een cabin zaten (en de laptop voorzien werd van stroom). Zelfs onze TV verslaafde Dennis lijkt de TV niet te missen. Ter compensatie maken Dennis en Ilse veel gebruik van de Nintendo. Deze worden vooral tijdens de lange autoritten intensief gebruikt. De laatste week hebben we dit aan banden gelegd en mogen ze pas na 13:00 uur gaan DS-en. Ilse en Laura hebben het erg veel over hun komende verjaardagen (pas in resp. juli en september) en we weten precies wat ze willen hebben… Ilse heeft ook alle mogelijke plekken om haar partijtje te vieren al de revue laten passeren. Ook laat Ilse vaak weten op welke sport ze wil als we terugkomen. Streetdance en judo zijn favoriet naast de gym die ze al doet en verder zijn schaatsen, ijshockey en voetbal al voorbij gekomen. De kinderen zijn overigens ook erg blij met alle berichten die ze, al dan niet via de commentaren, van het thuisfront krijgen, net als wij trouwens!

Na gisteren nog een dagje in Dunedin te hebben doorgebracht, zijn we vandaag in één ruk naar Kaikoura gereden. Dat dagje extra in Dunedin was overigens niet helemaal vrijwillig; de tent was ‘s ochtends nog nat van een hele nacht regen en we wilden deze niet nat inpakken. Johanna wist gelukkig een cabin te regelen voor de extra nacht, zodat we gisteren rustig konden wachten tot de tent droog was alvorens deze, waarschijnlijk voor de laatste keer in Nieuw-Zeeland, op te bergen. We hebben daarbij getimed hoe lang het afbreken duurde: 17m10s precies! Dat was inclusief wat gestuntel (het was al weer een tijdje geleden dat we gekampeerd hadden) en extra grondig schoonvegen. We denken dat een kampioensteam het in 10 minuten moet kunnen!
Nadat we de tent hadden opgeborgen zijn we op zoek gegaan naar de attracties van Dunedin. Dat waren allereerst de albatrossen. Deze kunnen bekeken worden in een speciaal observatorium, maar dat kost voor een familie NZ$ 75 voor een half uurtje! Gelukkig zijn de vogels ook gewoon vanaf de parkeerplaats te zien en te fotograferen. Vervolgens zijn we naar leuk strandje getogen waar zeeleeuwen en yellow eyed pinguins te zien moesten zijn. Deze plek heet Sandfly bay, maar dat sloeg gelukkig niet op de inmiddels overbekende zandvliegjes, maar op het vliegende zand door de altijd aanwezige harde wind. Na een wilde afdaling vanaf een hoge zandduin, vonden we wel een slapende zeeleeuw, maar helaas geen pinguins. De kinderen hebben zich niettemin prima vermaakt op het strand en in de duinen.
Vandaag zijn we dus vertrokken naar Kaikoura, alwaar we met mijn ouders hebben afgesproken. Onderweg zijn we alleen gestopt voor de Moeraki boulders en voor een ijsje, zodat we vanavond al zijn aangekomen. In eerste instantie hadden we gedacht langer over dit stuk te doen, waardoor we pas voor morgen een reservering op de camping bij mijn ouders hebben. Vandaag was er geen plaats meer in de cabins en noodgedwongen zitten we vannacht dus een camping verderop. Dat verderop kun je letterlijk nemen, we zitten ongeveer 300 meter van de Top 10 camping waar we morgen heen gaan. Morgen dus even inpakken en verhuizen en dan gaan we nog een paar dagen leuke dingen in Kaikoura ondernemen. Wat precies laten we jullie morgen wel weer weten….

Gisteren zijn we de Milford Sound ingereden. Helaas hadden we weer pech met het weer, het regende behoorlijk. Tegelijkertijd zorgde de regen ook voor spectaculaire watervallen en onheilspellende donkere vergezichten zoals jullie hopelijk (als het een beetje over wil komen) op de foto’s kunnen zien. De regen zorgde er ook voor dat we een aantal korte
wandelingen naar waterpartijen en bergtoppen niet konden doen. Op zich is een beetje voor ons geen probleem, maar onze kroost had hier toch andere gedachten over. Toen we bij het eindpunt in de Milford Sound waren aangekomen klaarde het waarachtig op en hebben we nog een kleine wandeling kunnen doen (30 min).
Op de terugweg werd het steeds beter weer en ook toen hebben we nog een aantal kleintjes meegepikt. De kinderen kregen zowaar lol in de wandelingetjes en Dennis huppelde weer voorop. Toen waren we rond 18:30 weer terug in Te Anau en hadden we nog geen onderkomen voor de nacht. We hadden nl. min of meer afgesproken met Seppo (vriend van GJ die hier op fietsvakantie is) en Jeff om hen te ontmoeten. Ze zouden hier ergens in de buurt moeten zijn. Na wat sms-jes bleken ze 98 km naar het zuiden te zitten in Tuatapere. We hebben de tank volgegooid en een kamer geboekt in hetzelfde hotel en zijn er naartoe gereden. Rond die tijd is het lekker rustig om de weg en de zon stond heel mooi (nog steeds geen regen…) Rond 19:45 waren we er en zijn we gezamelijk gaan eten en de bar onveilig gaan maken (en dat gaat best goed met 3 kinderen en een biljart…, we hebben ze de keu maar even afgepakt). De volgende ochtend (vandaag dus) hebben we Seppo en Jeff in vol ornaat uitgezwaaid voor hun slordige 100 km naar Te Anau. Op weg daarheen was, zo hadden wij op ons ritje van iets meer dan een uur gezien, helemaal niets dus ze moeten verplicht doorfietsen…..
Het hotel overigens was van bijna een kopie van het hotel van Vic en Nancy uit Flying Docters. Een oud gebouw met erg veel aparte ruimtes en veel kamers en exact dezelfde inrichting. Overigens was dit keer het ontbijt included en hebben we daar heerlijk van zitten genieten en ons ondertussen zitten afvragen waarom we maar 100 NZD (de kids sliepen en ontbeten gratis) hoefden te betalen.
Vandaag zijn we vanuit Tuatapere via de Scenic Route in de Catlins, een close encounter met 2 zeeleeuwen op het strand en de McDonalds beland in Dunedin. Het is weer weekend dus een cabin was niet meer te krijgen en nu zitten we op een Top 10 camping op een hele mooie grassy site in ons tentje. GJ heeft net wat haringen bijgezet, het waait heel hard en vanwege de kou (graadje of 10) gaan we nu maar naar bed. Morgen wordt er de hele dag regen voorspeld, dus dan hebben we alle tijd om jullie verder bij te praten en de foto’s uit te zoeken.