Vandaag toch weer een kort bericht, want het is al laat en ik wil naar bed! We zijn vandaag, na een kort bezoek aan Queenstown, naar Te Anau gereden, alwaar we weer een leuke cabin aan het meer hebben uitgezocht. We zijn in Te Anau gestopt omdat we een bezoek aan de Glowworm Caves op de agenda hadden staan. Deze attractie was ons aangeraden door een Belgisch gezin dat we waren tegengekomen op de Abel Tasman Track en terecht, zo bleek vandaag! Het bezoek begon met een boottocht van een half uur over Lake Te Anau. In de grotten mag niet gefotografeerd worden, dus ik had mijn camera thuisgelaten. Niet erg slim, zag ik al snel, want de boottocht was erg fotogeniek. Gelukkig kan ik nog wel een impressie geven met de foto’s van mijn iPhone. De resultaten van de camera daarvan vielen mij niet eens tegen. De grotten zelf vielen zeer in de smaak bij de kinderen en trouwens ook bij ons. Stel je een donkere onderaardse gang voor waar een bulderende rivier door stroomt en dan kleine lichtpuntjes tegen het plafond. Aan het einde van die gang stapten we vervolgens in een bootje en waarmee we in het aardedonker door een grot werden gevaren met ontelbare glowworms die boven ons een soort sterrenhemel vormden. Zeer indrukwekkend! Als het weer morgen een beetje mee zit gaan we wandelen bij de Milford sound, dus dat zou weer een paar mooie landschappen moeten opleveren. Morgenavond horen jullie of dat gelukt is!

Gisterennacht begon het te regenen in Franz Josef en het regende zonder onderbreking door tot een uur of elf ‘s ochtends, waarna het alleen nog af en toe regende. De voorgenomen wandeling over de Franz Josef Gletsjer ging dus niet door, maar het werd wel net op tijd droog voor een korte wandeling bij Fox Glacier. Verder hebben we veel autokilometers gemaakt en zijn de dag geëindigd in een cabin bij Arrowtown, vlakbij Queenstown. Zometeen stappen we in de auto om naar Te Anau te rijden. Vanuit daar zullen wellicht wat uitgebreider berichten.

Vandaag zijn we van Westport naar Franz Josef Glacier gereden, wederom langs een prachtige route. Het eerste stuk, van Westport naar Greymouth voerde ons over een kustweg met spectaculaire uitzichten. Het werd ons al snel duidelijk waarom dit stuk weg door Lonely Planet is opgenomen in de top 10 van beste roadtrips. Onderweg zijn we eerst gestopt om de Truman track te lopen, een korte wandeling over een bospad naar een beschutte baai, waar de golven woest op de rotsen beuken. De kinderen hebben daar lekker op het strand en met de golven gespeeld. Vervolgens zijn we een stukje verderop de pancake rocks en de blowholes gaan bekijken. Waarom de pancake rocks zo genoemd zijn, blijkt denk ik wel uit de foto’s. Helaas was het eb, dus de holes wilden niet blowen. Na de wandeling zijn we in het tegenover gelegen restaurant gaan lunchen. Met pannenkoeken, uiteraard! Ilse vond het de beste pannenkoeken die ze ooit gegeten had, hoewel dat later werd bijgesteld naar de op één na beste, na die van papa, waar ze overigens al enige tijd om vroeg.
Het tweede deel van de dagetappe voerde ons van Greymount naar Franz Josef. Op dit stuk zagen we de bergen aan de horizon steeds groter worden en regen de scenic reserves zich aan elkaar. Stel je de bospaden die ik inmiddels veelvuldig gefotografeerd heb voor, maar dan breder en geasfalteerd en dan heb je een goed beeld van dit stuk van de route. De laatste 50 kilometer werden we gehaasd door een tankwagen met aanhanger. De chauffeur was duidelijk bekend op deze weg en wist ons regelmatig bijna los te rijden. Dat een vrachtwagen over de 100 rijdt, zijn we inmiddels wel gewend, maar dat hij een bochtige weg net zo snel afdaalt als een personenauto was toch nieuw voor ons. Inmiddels zitten we al weer enige tijd te computeren in ons bijzondere onderkomen voor de nacht, een hoekchalet met twee stapelbedden en de keuken in één ruimte. We zullen proberen er morgen een foto van te maken.
Hieronder de foto’s die ik vandaag gemaakt heb, met bij voorbaat excuses aan hen die niet op foto’s van de kinderen zitten te wachten ;-).

Om jullie de tijd te geven om de uitgebreide verhalen en de enorme fotoseries van de afgelopen dagen te verwerken, volstaan we vandaag met de mededeling dat we inmiddels in Westport, aan de westkust van het Zuidereiland zijn aangekomen. We zijn daar heen gereden over een adembenemend mooie route, met fantastische vergezichten, waar ik helaas niet al te veel naar mocht kijken, want anders reden we van de smalle, slingerende weg af. We zijn onderweg nog wel gestopt voor de langste hangbrug (swing bridge) ter wereld. Bij Westport zit een zeehonden kolonie, dus die hebben we ook nog even meegepakt, helaas wel met tegenlicht :-(. Vandaag vervolgen we onze weg naar het zuiden, we laten jullie nog wel even weten hoever we komen.